Ideja da su Srbi i Jevreji kroz istoriju delili istu sudbinu je besmislena nacionalistička floskula, koja je u opticaju još od osamdesetih godina. Ona već tada ima tri osnovne funkcije. Prvo, da, kroz retoriku komparativnog stradanja potencira status Srba kao žrtve. To je motiv koji su srpski nacionalisti zdušno, i veoma uspešno zloupotrebljavali u svojoj propagandi. Drugo, potenciranjem ‘viševekovnog prijateljstva’ skreće se pažnja sa problematičnih aspekata srpsko-jevrejskih odnosa – antisemitizma, kolaboracije tokom Drugog svetskog rata. Naravno, podtekst je da su Srbi uvek bili prijatelji i sapatnici Jevreja, dok su ih drugi (čitaj Hrvati) ubijali. Ovaj motiv se i dan danas redovno koristi u diplomatskim prepirkama sa Hrvatskom. Izložba ‘Pravo na nezaborav’ u Ujedinjenim nacijama je dobar primer. I treće, ideja o Kosovu kao ‘srpskom Jerusalimu’ nastoji da legitimiše pretenzije prema Kosovu.
