Izneću samo jednu činjenicu - kotlina kod Čačka postala je raskršće puteva onda kada je majka priroda napravila doline, kotline i klisure koje se spajaju tu. Ovčarsko-kablarsku klisuru na zapadnoj, dolinu Despotovice ka G.Milanovcu na severu, dolinu Z. Morave ka jugoistoku, kao i Gružansku kotlinu ka severoistoku (ka Kragujevcu).
Druga činjenica - putevi i naselja se odvajkada prostiru dolinama reka, kotlinama i slično. Sasvim je izlišno polemisati zašto je ovaj kraj daleko, daleko naseljeniji od poteza od Valjeva, preko Kosjerića, do Požege.
Treće - autoput od Beograda ka C. Gori, i da prolazi pored samog Valjeva (što je realno bilo moguće), opet bi skretao ka Čačku zbog daleko, daleko povoljnijeg reljefa za izgradnju, kao i daleko veće gustine naseljenosti. Ne zaboravimo da se na koridoru od Valjeva ka Užicu nalazi više planinskih masiva (prvi Maljen, u neupućenim krugovima poznatiji kao Divčibare, a zatim i drugi), a na postojećem koridoru trasu su probijale same reke milionima godina unazad.
Da rezimiram - od Beograda ka jugozapadu ne postoji povoljniji niz rečnih dolina i kotlina, a sa većom gustinom naseljenosti u krugu od 15km od puta, od ovog koji je izabran. Put je jednostavno po svim racionalnim merilima *morao* da prođe ovuda kuda je prošao. I ne, on ne zaobilazi Valjevo jer je dovoljna jedna kraća brza saobraćajnica da se ovaj grad spoji s putem. A nakon Valjeva *ne postoji* nikakav veći grad sve do Požege, nakon savladanih svih gudura na putu dotle (ne računajući Kosjerić). A tim putem bi se zaobišli i G.Milanovac i Čačak, a dobio samo Kosjerić, i to po ceni drastično viših troškova izgradnje.
Dakle između Win-Win i Win-Lose opcije, izabrana je win-win opcija.
Nakon ovoga, ja zaista ne vidim nikakvu poentu raspravljati o validnosti izabranog rešenja sa bilo kime. Kome nije jasno sad, neće nikada ni biti.
*gramatičke ispravke