Nauka

[bigvlada]

Naučnici uspeli da reorganizuju imuni sistem zamorčića
Veštačke limfne žlezde u borbi protiv karcinoma
Autor: P. Đ. | 31.05.2009. - 00:01

Veštačke limfne žlezde, koje mogu da reorganizuju imuno-ćelije i na taj način izazovu jak odgovor imunog sistema na infekcije i maligna oboljenja, napravili su japanski istraživači iz laboratorije Riken u Jokohami.

Eksperiment je obavljen na miševima koji su bili podeljeni u dve grupe. Prva je imala dobar imuni sistem, ali nikad ranije nije bila izlagana određenim patogenim bakterijama. Miševi iz druge grupe imali su oštećen imuni sistem, koji nije funkcionisao normalno, pa su bili podložniji bolestima. Naučnici su putem implanata, miševima iz druge grupe ugradili veštačke žlezde, a potom obe grupe izložili izazivačima zaraznih bolesti.
Rezultat je bio iznenađujući, budući da je imuni sistem miševa iz obeju grupa reagovao stvaranjem antitela za zaštitu organizma.
– Ovo istraživanje je značajan korak ka mogućnosti jačanja, pa možda i „opravke” ljudskog imunog sistema. Mislim da će naše otkriće poseban značaj imati u borbi protiv side, raka, raznih infekcija, ali i protiv alergija – kaže Takeši Vatanabe.
Specijalne ćelije, takozvane nosače proteina kolagena, naučnici su „presvukli” ćelijama koštane srži i nervnih nastavaka, i na taj način napravili veštačke limfne čvorove. Ugradnjom veštačkih žlezdi u miševe i praćenjem njenih aktivnosti, istraživački tim je došao do saznanja da je ugrađena žlezda uspela da reorganizuje postojeće imuno-ćelije u organizmu za borbu protiv bolesti.
– Cilj nam je da za dve do tri godine napravimo prototip žlezde koja bi se mogla upotrebiti kod ljudi – dodao je Vatanabe.

Izvor: Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=94996

 

[bigvlada]

Sumorna predviđanja
Premala ulaganja u znanje, ponovo preti veliki odliv kadrova
Autor: I. Radisavljević- B. Gigović | 31.05.2009. - 00:01

Strahovito je dugo vremena prošlo - nekoliko decenija - a da se u Srbiji nije otvorio nijedan moderan fakultet ključnih, naučnih oblasti, da se nije izgradila nijedna moderna laboratorija, pa čak ni savremena biblioteka. Mi smo kulturno veoma zaostali i nema naznaka da se to istinski želi promeniti - kaže Vigor Majić, direktor Istraživačkog centra Petnica, komentarišući loš odnos društva prema nauci.

Srbija ja na samom začelju Evrope po količini sredstava koje izdvaja za razvoj nauke, ali isto tako i po naučnim dostignućima. Dok druge zemlje sveta i posebno EU izdvajaju dva do tri odsto bruto nacionalnog dohotka u ove svrhe, Srbija s teškoćama daje tek 0,26 odsto. To je potvrdio i sam ministar za nauku Božidar Đelić, dodajući da nam, ukoliko se stvari uskoro ne promene – preti gori i veći odliv mozgova nego u Miloševićevom režimu.
– Srbija će u 21. veku biti informatička zemlja ili je neće biti! Ulaganje u nauku je na neprihvatljivo niskom nivou i rebalans budžeta je dodatno smanjio taj iznos za milijardu dinara. Srbija mora da uloži ozbiljan dodatni napor, jer ćemo u protivnom imati novi odliv mozgova – kazao je Đelić.
Kada tako govori ministar nauke, onda je jasno da je situacija i više nego alarmantna. To je za naš list potvrdio i dr Miodrag Stojković, genetičar, koji je napravio pionirski podvig vrativši se u Srbiju da otvori jedinstvenu kliniku za lečenje neplodnosti.

Ugrađivanje
– Kada moje studente pitam da li su videli najprostiju mašinu za detekciju gena, a oni kažu da nisu, jasno je na kom se nivou nalazi naše obrazovanje, a samim tim i nauka. Osnovni problem je novac, nama ne fali ni pametnih ni ambicioznih ljudi, ali nam nedostaje oprema, jaki naučni instituti, volja za razvojem nauke… Najgore od svega je što je svaka hemikalija koja je neophodna za bavljenje naučnim radom u Srbiji tri puta skuplja nego na Zapadu, jer se, dok stigne do nas, ugradi čitav lanac ljudi. Tako ne samo da nam nedostaje novaca već se na korupciju u nabavci daju dragocena sredstva koja bi mogla poslužiti za opremanje naučnih laboratorija fakulteta, razvijanje klinika, instituta… - kaže Stojković i dodaje da je u takvim uslovima odliv mozgova neminovan.
– Vlast kao da ne shvata da nema ničeg važnijeg od ulaganja u decu, njihovo obrazovanje, a samim tim i nauku. Način na koji se Srbija bavi naukom je kratkovid, obrazujemo decu, dajemo novac na njihovo školovanje, tek da bismo ih kada su kompletni ljudi isporučili drugim zemljama da uživaju u plodovima njihovog rada – kaže Stojković.
O ljudima koji su u prošlim decenijama napustili Srbiju malo se zna. Nadležni do sada nisu uspeli da izgrade kvalitetnu bazu podataka o našim studentima, naučnicima i doktorima u rasejanju. Tužna istina je da evidentiranje ovih ljudi i nije tako težak posao. Naime, „Blic nedelje” je prošle godine kontaktirao desetak najboljih svetskih i evropskih univerziteta (Harvard, Stenford, Berkli, Oksford…) i uspeo da dobije precizne podatke o broju studenata, doktoranata, postdoktoranata.

Pomoć privatnika
I dok se Srbija odriče sopstvene naučne elite i čini sve da im onemogući rad u domovini, druge zemlje sveta se otimaju za stručnjake. Šta treba uraditi da se i kod nas stanje promeni.
I Srbija bi, kao te zemlje, mogla više da ulaže u nauku, kada bi to bio jedan od važnijih ciljeva naših vlasti. Kako kaže Predrag Lazetić iz Centra za obrazovne politike, i druge evropske zemlje kubure sa sakupljanjem novca, ali su one to uspele da nadomeste saradnjom sa privatnim sektorom. On ističe da u Srbiji ne postoji tradicija da se naučnici obraćaju privatnom sektoru za novčanu podršku, a još manje da država, kroz smanjenje poreza, na primer, stimuliše preduzeća koja su spremna da ulažu u nauku.
– Država mora da poveća ulaganja, odnosno da ta ulaganja usmeri kroz takmičenje za kvalitet istraživačkih radova, a ne da daje pare i ne traži rezultate. Druge zemlje imaju mnogo rigorozniju kontrolu sredstva koje su uložile, a posebno se podstiče kooperacija sa privatnim sektorom kada su u pitanju riskantna istraživanja – objašnjava Lazetić.

Komercijalizacija
Dobar primer svetske prakse, koji bi i Srbija mogla da primeni, jeste osnivanje malih kompanija unutar naučnih univerziteta koje bi mogle da se bave komercijalizacijom naučnih otkrića. Naši univerziteti su dosta usmereni na državu kao izvor finansija, a svet je do savršenstva razvio naplaćivanje uspeha u tehnološkim inovacijama. Kako kaže Predrag Lazetić, takav poduhvat postoji na tehničkim univerzitetima, koji su formirali zajednički centar za komercijalne svrhe, ali ova praksa još nije zaživela u svim sferama nauke.
Dejan Ilić, direktor nemačke firme ARRI i član Njujorške akademije nauka, mogućnost za razvoj nauke u Srbiji vidi u razvoju primenjenih nauka.
– Donekle razumem što su, u uslovima ekonomske krize, smanjena sredstva za nauku. Međutim, u drugim državama je štednja počela u administraciji. Da bi se kod nas brže došlo do nekih vidljivih rezultata trebalo bi da se preorijentišemo na malu privredu i primenjenu nauku – kaže Dejan Ilić.
Prema Ilićevim rečima, naša zemlja bi trebalo da se više okrene proizvodnji, manje da uvozi, i da uz to reorganizuje školstvo, odnosno da se smanji obim nepotrebnih stvari kojima se studenti i učenici opterećuju. Sam Ilić ne planira da se vrati u Srbiji, ali intenzivno sarađuje sa studentima sa ETF-a koji za njega prave softvere. Kaže da su u tome odlični, pa zato ovu oblast vidi kao razvojnu šansu Srbije.

Srećković: Radimo na vraćanju stručnjaka iz dijaspore
Ministarstvo za dijasporu je pokrenulo projekat za vraćanje stručnjaka iz dijaspore. Za sada se, kako kaže ministar Srđan Srećković, još niko nije vratio, ali ima dosta ljudi koji bi to hteli i Ministarstvo ih upućuje na odgovarajuće institucije.
– Mogu da navedem primer bračnog para koji je pre osam godina otišao u Ameriku gde su doktorirali biofiziku i zaposlili se kao profesori. Oni su danas u dogovorima sa nekim fakultetima i institutima jer žele da se vrate i da svoje znanje primene u Srbiji. Ima i onih koji žele da razvijaju poslovne aktivnosti i da investiraju u Srbiji, i njima ćemo maksimalnu pažnju. Ipak, moram da kažem da država nema još uvek objedinjen i koordiniran nastup prema našim stručnjacima iz dijaspore, ali da će se to menjati kada prvi zakon o dijaspori prođe i skupštinsku proceduru, nadam se na jesen – kaže Srećković.

Izvor: Blic
http://www.blic.rs/temadana.php?id=95040

Dno. A država i dalje kopa. :/

 

[vucko]

Hajd da dignem malo temu iz mrtvih

Evo finog dokumentarca BBC-a iz 3 jednocasovna dela



In this three-part documentary series, Professor Jim Al-Khalili tells the story of one of the greatest scientific discoveries ever: that the material world is made up of atoms.

Atom- Clas of the Titans part 1
http://video.google.com/videoplay?docid=-7...art+1&emb=1

Professor Al-Khalili takes us from the discovery of the atom to the development of quantum mechanics.

Atom- Key of the Cosmos part 2
http://video.google.com/videoplay?docid=-5...art+2&emb=1

This episode tackles world-changing discoveries such as radioactivity, the Atom Bomb and the Big Bang, and tries to answer the biggest questions of all - why are we here and how were we made?

Atom- The illusion of Reality part 3
http://video.google.com/videoplay?docid=-1406370011028154810

Al-Khalili discovers that there might be parallel universes in which different versions of us exist, and finds out that empty space isn’t empty at all, but seething with activity.

 

[bigvlada]

MIT Develops Robotic Fish to Detect Environmental Pollutants
by Ariel Schwartz

MIT engineers have developed a cheap, compact robotic fish that can go where no man (or underwater vehicle) has been able to go before. The pint-sized robofish, developed by Kamal Youcuf-Toumi and Pablo Valdivia y Alvarado, could potentially be used to detect underwater environmental pollutants and inspect submerged boats and oil and gas pipes. Another plus is that they don’t smell.

The new MIT robofish is far from the first robotic fish–MIT’s four foot long Robotuna, built in 1994, had 2,843 parts and six motors. Youcuf-Toumi and Valdivida y Alvarado’s fish is less than a foot long, contains only 10 parts, and has a single motor. Since the new fish uses fewer parts, it’s cheaper to build. And that means there is minimal risk if a robofish gets stuck or destroyed in an underwater structure.

The University of Essex also recently designed a robofish, but it uses rigid components to mimic the normal motions of fish. In comparison, the MIT design uses polymers that stiffen the tuna-like robofish only in specified areas–an ability that adds to the fish’s speed and maneuverability.

The robofish require 2.5 to 5 watts of power from an external source, but scientists hope that one day the fish could be powered with an external battery. Next up for the robot masterminds at MIT: building robotic salamanders and manta rays.

Izvor:Inhabitat
http://www.inhabitat.com/2009/08/25/fish-robots-could-be-used-to-environmental-pollutants/

 

[bigvlada]

MIT Developing Electric Vehicle that Charges in 10 Minutes Flat
by Jorge Chapa

Students at MIT recently announced that they are developing an extended range electric vehicle capable of achieving the same performance as its gasoline-powered counterparts. Dubbed the elEVen, the electric dream ride is capable of achieving a top speed of over 100 mph, a range of 320km (200 miles) and can completely charge in 10 minutes flat!

MIT students have long had a reputation for brilliance and hard work - after all, they have shown us how to redesign our cities, change our electricity consumption, and improve our solar cells. However this latest project might just be their most impressive one yet.

Dubbed project elEVen, MIT’s revolutionary eco-car takes the form of a modified Mercury Milan Hybrid which has been transformed into a fully electric vehicle. Their goal is to create a car capable of trumping its gasoline-powered counterpart by 2010.

Before you go and put your name on the waiting list though, there is a catch - the vehicle is powered by lithium iron-phosphate batteries, which stand to drive costs up to approximately $80,000. And although battery technology is constantly improving, the team still needs to hook the vehicle to a power source capable of generating 350kW in order to facilitate a 10 minute recharge - that’s enough electricity to power roughly 20 houses at once.

As per usual with MIT, you can follow the progress on their blog. The team plans to test their vehicle in August.

Izvor:Inhabitat
http://www.inhabitat.com/2009/07/28/mits-10-minute-charge-electric-vehicle/

 

[bigvlada]

Development Shines Light on Solar Energy Generating Plastics
by Sarah Parsons

Plastic sure has gotten a bad rap lately — it takes petroleum to produce it, most kinds are notoriously difficult to recycle and it can leach harmful chemicals like BPA. But that hasn’t stopped researchers from using plastic for good — many are trying to make inexpensive, organic solar cells from the substance. Now, a team of University of Washington researchers has overcome a major hurdle is making those plastic solar cells a reality by creating a way to study plastic cell structure at the nano-level. The team’s findings could significantly speed up the plastic cell development process.


Plastic solar cells are generally made by combining two materials to form a thin film, and then baking them together. As the materials bake, tiny bubbles and channels about 10,000 times smaller than the size of a human hair start to form. The structure of the bubbles and channels affects how effectively the cell will convert light into electricity. But so far, researchers haven’t been able to combine the right materials, apply the right amount of heat, or bake the thin film for the right amount of time to achieve a 10 percent efficiency threshold (the efficiency necessary to actually make these cells cheap enough and efficient enough to implement in products).

That’s where David Ginger and his team of researchers come in: They developed a way to actually observe the bubbles and channels forming, allowing scientists to determine right away whether the materials they’re working with will ever achieve a 10 percent efficiency. The system relies on an atomic force microscope that uses a needle that resembles a severely shrunken record player needle (about 10 to 20 nanometers wide–a human hair is about 60,000 nanometers wide). The needle’s tip is coated with platinum or gold, and it traces back and forth across the solar cell to record the structure of the bubbles and channels that are forming. By creating this image, researchers can learn more about the optimal structure for a plastic solar cell, and what materials and conditions it takes to form said cell.

It may still be awhile before plastic solar cells are cheap and efficient enough to actually use. But researchers assert that once the tech is optimized, the cells could be placed in purses or backpacks to charge small electronic devices like cell phones and mp3 players, and eventually could contribute a significant amount of power to the grid. Perhaps once the cells prove they can generate significant power, plastic may slightly improve its reputation as an environmental curse.

Izvor;Inhabitat
http://www.inhabitat.com/2009/08/11/development-shines-light-on-solar-energy-generating-plastics/

 

[bigvlada]

Zavirite u dom koji uči vaše navike
Kuća koja sama zaključava vrata
Autor: E. B. | Foto:AP | 02.08.2009. - 00:01

Zamislite kuću koja sama pali svetla i klima-uređaj u skladu sa vašim navikama, a šalje SMS ako ste zaboravili da zaključate vrata ili neko u nju provaljuje. Tako funkcioniše InterHome, „pametna“ kuća koju su osmislili istraživači sa Hertfordšir univerziteta u Velikoj Britaniji.

Maketa „Pametne kuće“ razvijena je na modelu kuće za lutke


Britanski naučnici osmislili su kuću koja može potpuno da se prilagodi navikama svojih vlasnika. InterHome je prva kuća u Velikoj Britaniji koja može od osoba koje žive u njoj da uči navike, a zatim da donosi odluke umesto njih. Ona izgleda poput obične kuće, ali je od ostalih razlikuje ugrađen sistem koji je može da „uči“ i prilagođava se navikama svojih stanovnika.
Prototip kuće razvijen je na modelu kuće za lutke, a istraživači su hteli da demonstriraju koliko naši domovi mogu da budu ekološki i bezbedni ako su u njih instalirane „inteligentne“ tehnologije koje se adaptiraju u skladu s našim dnevnim rutinama.
U kuću je ugrađena mreža infracrvenih senzora koji su povezani sa centralnim kompjuterom. Specijalan softver otkriva i pamti u koju sobu u koje doba dana ulazimo i u skladu s tim zna, odnosno uči kad nam je gde potrebno svetlo, kad da upali grejanje, ako je zima, odnosno hlađenje prostorije ako je leto. Ima tač skrin interfejs koji omogućava praćenje dešavanja u kući.
Taj specijalni sistem omogućava vlasnicima InterHoma da uštede energiju i do 300 funti godišnje. Kontrolom potrošnje električne energije kuća, takođe, smanjuje emisiju štetnih gasova.
InterHome je takođe mnogo sigurnija kuća od standardnih, ako se povežu brave na vratima i prozorima sa centralnim kompjuterom. Tako, ako zaboravimo da zaključamo ulazna vrata ili ugasimo sijalicu, kuća će nam poslati SMS. Na osnovu našeg odgovora, kuća će moći čak i da odreaguje i po zahtevu sama zaključa prozore i vrata.
– InterHome nije prva pametna kuća, ali je poboljšana u odnosu na konkurenciju time što ima instaliran sistem koji je prilagodljiv i može da nauči naše navike. Tehnologija omogućava sistemu da brzo uči, tako da uvek zna kada nam je, na primer, potrebno svetlo, da li smo kod kuće ili na poslu – rekao je Johan Siau, predavač na Univerzitetu i koordinator projekta.

Izvor:Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=104341

 

[bigvlada]

Dostignuća naučnika SAD
Brzi računari promeniće svet
Autor: Petar Đurović | Foto:AP | 23.08.2009. - 00:02

Kvantni bit, za razliku od običnog, može istovremeno da označava i nulu i jedinicu. Možda vam to ne znači puno, ali zahvaljujući tom dostignuću, za desetak godina ćemo imati superbrze računare, tvrde istraživači sa državnog Instituta za standarde i tehnologije u Bolderu, u Koloradu.

Tim istraživača je uspeo da obavi višestruke računske operacije na kvantnim bitovima, koji su značajan korak ka izradi kvantnih računara. Kako se informacije danas zapisuju u digitalnom obliku, odnosno poput nizova nula i jedinica gde jedan bit predstavlja ili nulu ili jedinicu, činjenica da kvantni bitovi istovremeno označavaju i nulu i jedinicu predstavlja značajan pomak.
Prethodnih decenija naučnici su ostvarivali konstantan napredak na polju kvantnih tehnologija, pa su uspeli da skladište podatke ili obave logičke zadatke pomoću kvantnih bitova. Ali rad istraživačke ekipe s američkog Instituta prvi put objedinjava više bitnih stvari u jedan proces. Ceo proces se sastoji od dovođenja jona u određeno stanje, skladištenja kvantnih bitova u njemu, zatim obavljanja logičkih operacija na jednom ili dva bita, pa prenosa tih informacija na druge lokacije i, na kraju, očitavanja podataka sa svakog pojedinačnog bita. Bitno je da su istraživači dokazali mogućnost obavljanja logičkih operacija jedne za drugom u okviru istog eksperimenta.
– Veliki je uspeh što smo stigli i do ove faze, koja predstavlja naredni korak ka izradi kvantnog računara – kaže Dejv Vajnlend, glavni istraživač na projektu.
Njegov tim je uspeo da u nizu obavi pet kvantnih logičkih operacija i deset prenosa podataka, dok su joni ostali u istom stanju, što je najteži deo posla jer ih je lako izbaciti iz pripremljenog stanja. Drugim rečima, naučnici su pazili da kvantni bitovi ne izgube svojstva nula i jedinica dok se manipuliše njihovim jonima.
Iako su naučnici širom sveta pokušavali da na različite načine kreiraju kvantne bitove, u Institutu su za to iskoristili jone berilijuma uskladištene u takozvane jonske zamke. Naime, laserima se kontroliše energetsko stanje jona tako što se promenom talasne dužine svetlosti lasera menja i naelektrisanost jona. Shodno energetskoj stabilnosti jona i njihovim interakcijama, procenjuje se koliko će operacija računar moći da obavlja.
Jedan od problema jeste i to što se joni zagrevaju nakon obavljanja samo jedne logičke operacije. Kada se to jednom desi, kvantni bitovi se ne mogu više održati kao nule i jedinice. Ipak, taj problem su uspeli da reše dodavanjem jona magnezijuma, koje drugi set lasera hladi. Ohlađeni joni magnezijuma se, pak, koriste da bi ohladili jone berilijuma i tako ih održali u stabilnom stanju. Kao da sve to nije dovoljno, pa prilikom ponavljanja operacija u kvantnom računaru istraživači moraju da vode računa da jone iz energetskog stanja ne izbace i jaka magnetna polja.
– Kako bi premostili taj problem, jone dovodimo u određeno energetsko stanje u kojem ostaju trenutno neosetljivi na magnetna polja. To stanje traje oko 15 sekundi, što je sasvim dovoljno za obavljanje niza operacija dugih po milisekundu – kaže Džonatan Houm, jedan od članova istraživačkog tima.
Prema rečima profesora Ajzaka Čuanga sa prestižnog MIT-a, rezultati ovog eksperimenta predstavljaju temelj budućih kvantnih računara.
Tokom eksperimenta, naučnici su istovremeno radili sa dva kvantna bita. Maksimalni broj bitova korišćen za obavljanje operacija je deset, a da bi nadmašili brzinu modernih računara, moraće da istovremeno obavljaju operacije na 30 ili više bita, što je verovatno tek za desetak godina, tvrdi Houm. U eksperimentu je ostvarena preciznost operacija od 94 odsto, što po njima nije dovoljno, jer će kvantni računari morati da postignu tačnost od 99,99 odsto.

Izvor:Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=107383

 

[bigvlada]

Brod koji pravi oblake najpopularnije rešenje protiv globalnog zagrevanja
Autor: Blic online | Foto:Ilustracija | 07.08.2009. - 20:56

Brodovi sa džinovskim dimnjacima koji putuju svetskim morima i prave oblake da otklone sunčeve zrake mogli bi da daju svoj udeo u borbi protiv globalnog zagrevanja, tvrde naučnici, prenosi "Telegraf".

"Brodovi koji prave oblake" su najpopularniji u nizu mera koje bi mogle da promene kurs klime, smatraju vodeći naučnici na tom planu. Projekat, na kome rade američki i britanski naučnici, uključuje 1.900 brodova pokretanih snagom vetra, koji usisavaju morsku vodu i raspršuju kapljice kroz visoke dimnjake i tako stvaraju velike, bele oblake.
Ovi oblaci bi trebalo da reflektuju jedan do dva odsto sunčeve svetlosti koja bi, da nema njih, zagrevala okean, poništavajući time efekat zelene bašte do kojeg dolazi emisijom štetnih gasova.
"Brodovima koji prave oblake" upravljalo bi se putem satelita i oni bi se navodili na oblasti u kojima postoje najbolji uslovi za povećanje oblačnosti – uglavnom na Pacifiku i na dovoljnoj udaljenosti od kopna kako se ne bi uticalo na uobičajene sezone padavina.
Druge ideje u borbi protiv globalnog zagrevanja, poput ogledala u svemiru koja bi odbijala sunčeve zrake i raspšivanje praha gvožđa u mora radi pospešivanja planktona koji apsorbuju CO2, odbačene su ili kao neizvodljive ili preskupe.

Izvor:Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=105257

 

[bigvlada]

Asimo čita misli
Autor: A. Rodić | 23.08.2009. - 00:02

Razvoj ove tehnologije, koja i dalje zvuči kao naučna fantastika, našao bi široku primenu: od kućnih aparata, računara, robota asistenata, automobila do pomoći hendikepiranim osobama.

Honda je već predstavila humanoidnog robota Asima, međutim, sada je otišla korak dalje te je zahvaljujući novoj tehnologiji omogućila čoveku da robotu naredbe zadaje – mislima.
Honda radi na razvoju uređaja koji će predstavljati pravu revoluciju u svetu robotike. Uređaj „cerebralnih naredbi“ zasnovan je na novom načinu analize aktivnosti mozga. Funkcioniše uz pomoć velikog računara povezanog s „kapom na kojoj su senzori“, a koju čovek stavlja na glavu.
Na videosnimku prikazanom u sedištu kompanije u Tokiju, čovek mirno sedi sa „senzorskom kapom“ i u mislima vizuelizuje podizanje desne ruke, a Asimo putem senzora prima informacije i podiže svoju desnu ruku.
Hondina tehnika razlikuje se od drugih metoda naredbi koje su već bile predstavljene, jer se radi o kombinaciji dva tipa merenja aktivnosti mozga. Ovaj uređaj koristi elektroencefalografiju, posebnu vrstu infracrvene spektraskopije, i najnoviju tehnologiju za ekstrakciju informacija kako bi svaki čovek bio u mogućnosti da snagom svojih misli kontroliše složene elektronske naprave.
Učinak prepoznavanja „naređenih“ pokreta porastao je na 90 odsto zahvaljujući novim razvijenim algoritmima, ističe Honda.
Buduća primena mogla bi biti vrlo široka: od kućnih aparata, računara, robota asistenata, automobila do pomoći hendikepiranim ljudima.

Izvor:Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=107389

 

[bigvlada]

Podvig kragujevačkih stručnjaka
Napravili ljudsku kožu u laboratoriji
Autor: B. Raketić | Foto:N.Rauš | 04.08.2009. - 05:00

Stručnjaci Instituta Medicinskog fakulteta u Kragujevcu na korak su do krajnjeg cilja: da naprave ljudsku kožu u laboratorijskim uslovima. Prvi u Srbiji uspeli su posle skoro trogodišnjeg istraživanja da u in vitro uslovima formiraju potkožno tkivo i potkožicu.

Profesor Zoran Milosavljević, vođa istraživačkog tima i šef katedre za histologiju i embrionologiju, kaže za “Blic” da je cilj stručnjaka koji se bave inženjeringom ljudskih tkiva iz Kragujevca da razviju sopstvenu metodologiju po kojoj će u laboratoriji moći da prave velike površine kože.
- Delove humane kože preostale od operacija, koje koristimo kao repromaterijal, rastavljamo na sastavne delove, odnosno ćelije. One se u laboratorijskim uslovima zasebno gaje, umnožavaju geometrijskom progresijom i formiraju tkivo. Prema mojim saznanjima, prvi u našoj zemlji uspeli smo da u laboratorijskim uslovima formiramo dermis, odnosno potkožno tkivo i epidermis - potkožicu. Na korak smo do velikog uspeha. Preostaje nam da spojimo ta dva dela i tada ćemo imati sopstvenu modifikovanu metodologiju, koje drugi instituti u svetu štite kao svoj patent - objašnjava profesor Zoran Milosavljević.
Koža napravljena u laboratorijskim uslovima koristi se u lečenju opekotina, velikih defekata kože, zaceljivanju rana od proširenih vena. Po Milosavljeviću, konačan cilj ovog skoro trogodišnjeg istraživanja jeste da se u in vitro uslovima od male količine kože naprave velike površine ovog najvećeg ljudskog organa.
- Posle kliničkih ispitivanja koža napravljena u laboratoriji može da se zamrznuta čuva u tečnom azotu na minus 196 stepeni. To bi stvorilo uslove da se formira i banka kože, što bi u lečenju pacijenata bilo višestruko korisno. Tako pacijenti kojima je koža potrebna ne moraju da čekaju da im se presađuje koža sa sopstvenog ili sa tela njihovih rođaka. U lečenju, sa kožom dobijenim na ovaj način, dostiže se kvalitativan skok za 200 odsto, jer nema skoro nikakvih reakcija niti odbacivanja - napominje profesor Milosavljević.
U Institutu Medicinskog fakulteta u Kragujevcu kažu da se u idealnim uslovima od parčeta kože veličine nokta za desetak dana u laboratoriji može da dobije površina pisaćeg stola, čime mogu da se izleče veći defekti kože. Profesor Milosavljević kaže da stručnjaci iz Kragujevca na ovom projektu rade u minimalnim uslovima, ali da bi im za otvaranje banke kože bila potrebna finansijska pomoć u opremi, čija vrednost ne prelazi 100.000 evra.
Ljudsku kožu dobijenu u laboratoriji velike kozmetičke kuće uveliko koriste za svoja ispitivanja, tako da se dermatološki eksperimenti u razvijenim zemljama ne obavljaju na životinjama. Institut Medicinskog fakulteta u Kragujevcu već u ovoj fazi mogao bi da učestvuje u tome.

Kvadratni centimetar 200 dolara
Profesor Milosavljević kaže da je koža stvorena u in vitro uslovima u svetu skupa. Po završetku istraživanja u Kragujevcu ona bi bila daleko dostupnija pacijentima. Recimo, u Kanadi kvadratni centimetar kože košta oko 400 dolara, tako da površina koja ne prelazi površinu paklice cigareta dostiže cenu od skoro 20.000 dolara.

Izvor:Blic
http://www.blic.rs/drustvo.php?id=104607

Država bi trebalo da domaćoj privredi da ovu tehnologiju što bi bio početak izvoza biomedicinskih proizvoda poput kože ili bešike. Za generičko tržište bi bili vanila proizvodi dok bi skuplja varijanta bila DNK specific varijanta.

btw. - transfer državni transfer tehnologije privatnoj industriji je način na koji se Japan razvio u automobilskoj industriji.

 

[bigvlada]

Ovo je međunarodna godina astronomije
Gledanje u zvezde je nauka
Autor: M. Graf | 11.08.2009. - 11:31

Godina 2009. proglašena je međunarodnom godinom astronomije u čast obeležavanja četiri veka od kada je Galileo Galilej prvi put kroz durbin osmatrao nebo. Tim povodom i naši astronomi imaju čime da se podiče. Astronomska opservatorija, najstariji naučni institut u Srbiji i jedini ove vrste na Balkanu, vodeća je naša naučna ustanova prema broju objavljenih radova po naučniku u značajnim svetskim časopisima.

Zato i ne čudi činjenica da jedna od najvećih investicija u našoj nauci bude upravo izgradnja nove opservatorije na brdu Vidojevica pored Prokuplja, daleko od grada i svetlosnog zagađenja. Tako ćemo veliki astronomski jubilej obeležiti najpre svečanim otvaranjem ove opservatorije tokom predstojećeg proleća, a zatim, sredinom godine, i otvaranjem prvog muzeja astronomije u Beogradu u velelepnom zdanju Astronomske opservatorije na Zvezdari. Atronomska i meteorološka opservatorija osnovana je davne 1887. godine za potrebe tada mlade srpske države, a na inicijativu profesora Milana Nedeljkovića. Iznajmljena je za potrebe opservatorije od trgovca Gajzlera mala crvena kuća na uglu beogradskih ulica Vojvode Milenka i Resavske, a kasnije joj je dodeljeno zdanje u Karađorđevom parku, sadašnji Republički hidrometeorološki zavod. Kada je nakon Prvog svetskog rata, zahvaljujući reparacijama, stigao u Beograd veći broj instrumenata i teleskopa, odmah je pozvan da se vrati iz Francuske Vojislav Mišković, prvi Srbin s diplomom astronomije. Već 1929. godine počela je i izgradnja Zvezdarnice na brdu zvanom Veliki Vračar, kod Laudanovog šanca, a već 1932. godine Beograd se mogao pohvaliti svetu jednom od najmodernijih (prema projektu češkog arhitekte Jana Dobovija) i najbolje opremljenih astronomskih opservatorija u Evropi. Upravo iz Zvezdarnice otkriven je asteroid Beograd, Srbija, Jugoslavija, zatim Simonida, dobio ime po ženi kralja Milutina Nemanjića, Milanković po osnivaču prve naše astronomske opservatorije, i još 30 asteroida i oko 200 dvojnih zvezda... Stari instrumenti se još uvek koriste, ali u sve manjoj meri je to moguće. Opservatoriju sa druge strane zasipaju i jaka svetla velegrada. Kroz veliki nemački teleskop, stigao u Srbiju 1924. godine, sem Sunca, teško da se šta može ozbiljnije na nebu videti.
- Nas troje iz Opservatorije imamo asteroide koji nose naše ime. Međutim, takva otkrića danas nemaju veliki značaj jer imate velike automatske teleskope koji otkrivaju na hiljade objekata dnevno - objašnjava dr Zoran Knežević, direktor Astronomske opservatorije na Zvezdari.
U Opservatoriji na Zvezdari vrše se sada teorijska istraživanja, proučava nebeska mehanika, planetologija, dinamička astronomija, astrofizika, kosmologija i zvezdani i galaktički sistemi. U njoj će biti otvoren i prvi muzej astronomije u Srbiji. Za potrebe postavke, koja će preko prvih astronomskih instrumenata i dokumenata, knjiga, starih fotografija, prikazati početke razvoja astronomije kod nas, biće izdvojen jedan objekat. Planirano je da se do 2012. godine izvrši sanacija još tri objekta. Projekat su podržali Skupština grada, Ministarstvo kulture i Ministarstvo nauke. Institut na Zvezdari će i dalje služiti za istraživanja, ali će posmatrački deo biti izmešten. Sredinom osamdesetih pokrenuta je inicijativa da se na brdu Vidojevica pored Prokuplja izgradi opservatorija, ali je do realizacije došlo tek krajem 2000. godine.
Srbija nema visoke planine niti teritoriju, a ne može se pohvaliti ni sjajnom klimom sa mnogo vedrih noći, napominje Knežević, ali se zahvaljujući dobrim stručnjacima može uključiti u međunarodna astronomska istraživanja. Astronomija u Srbiji je poslednjih godina ostvarila veliki napredak, tvrdi naš sagovornik, i danas spada u vodeće naučne oblasti u zemlji sa oko 50 istraživača.
- Astronomija je oduvek bila usmerena na međunarodnu saradnju jer nam je nebo zajedničko, a mesto i uloga srpske astronomije u svetu je u skladu sa veličinom i ekonomskom snagom zemlje, pa i nešto iznad toga. U širem regionu Srbija spada u astronomski srednje razvijene zemlje, dok u neposrednom okruženju prednjači - objašnjava Knežević. - Radimo na kvalitetu i obimu naučnoistraživačkog rada, ali i na reformi i unapređenju nastave astronomije, približavanju astronomskih znanja široj publici, produktivnijoj i kvalitetnijoj izdavačkoj delatnosti i međunarodnoj saradnji.
Astronomija poslednjih decenija doživljava veliku ekspanziju u svetu. Glavni razlog tome je što teorijski rad u oblasti astronomije daje značajan doprinos spektakularnim dostignućima i u bliskoj joj fizici, hemiji, matematici, geofizici... Zato je neophodno da se i mala Srbija što brže uključi u burne naučne tokove Evrope.

Koliko je sati
Opservatorija na Zvezdari nedavno je dobila i atomski časovnik najnovije generacije zahvaljujući kome će biti formirana nacionalna služba za računanje vremena.
- Konačno ćemo znati u ovoj zemlji koliko je sati. Služba 95 je vodila računa o tačnom vremenu, ali su oni snimali glas na magnetofonskoj traci koja se vremenom od toplote širila i rastezala dajući pogrešno vreme. Pogledajte televizijske stanice, imate razliku po dva minuta. Nekada su na Opservatoriji postojali kvarcni časovnici koji su davali signal tačnog vremena, ali su krajem šezdesetih, sa pojavom atomskih, zastareli..

Izvor:Blic
http://www.blic.rs/dodatak.php?id=105739

 

[bigvlada]

Afričko pleme od 200 ljudi naselilo čitav svet
Autor: Blic online | Foto:AP | 04.08.2009. - 08:30

Čitava ljudska rasa van Afrike duguje svoje postojanje jednom plemenu od 200 ljudi koje je pre 70.000 godina prešlo Crveno more, otkrili su naučnici, preneo je "Telegraf".

Istraživanja genetičara i arheologa omogućila su naučnicima da otkriju poreklo modernog homo sapiensa, grupicu ljudi koji su uspeli da pređu područje od Afričkog roga do Arabije. Odatle su kolonizovali ostatak sveta. Genetske analize današnjih ljudi u Evropi, Aziji, Australiji i Severnoj i Južnoj Americi su pokazale da su svi potekli od te male grupe. Smatra se da su promene klime pre oko 70.000 do 90.000 godina prouzrokovale dramatični pad nivoa mora i omogućile prelazak Crvenog mora.
Homo sapiensi, odnosno "moderni ljudi", smatra se da su evoluirali pre oko 195.000 godina u istočnoj Africi – najraniji poznati ostaci, koji pripadaju tom vremenu, otkriveni su u blizini reke Omo u Etiopiji. Takođe, veruje se da su ti prvi moderni ljudi pre oko 150.000 godina uspeli da se rašire na druge delove Afrike – njihovi fosilni ostaci pronađeni su na Rtu dobre nade u Južnoj Africi.

Prvi ostaci homo sapiensa van Afrike otkriveni su u Izraelu i smatra se da su stari oko 100.000 godina. To su ostaci grupe koja je napustila Afriku preko današnje pustinje Sahare, tokom kratkog perioda kad je klima postala vlažnija, što je pospešilo vegetaciju u pustinji. Ovo putovanje je, međutim, propalo i populacija je izumrla kad je klima ponovo postala suva. Od 14 drevnih plemena u Africi, izgleda da je samo jedno preživelo van kontinenta.
Poslednja genetska istraživanja su pokazala da su ljudi tek pre oko 70.000 godina uspeli da iskoriste prednosti niskog nivoa mora i pređu u Arabiju.
Dugo se pretpostavljalo da su ljudi uspeli da se prošire po svetu zahvaljujući svojim veštinama lova i prilagođavanja. Najnovija studija, međutim, ukazuje da prvi ljudi koji su napustili Afriku mnogo više duguju sreći i klimatskim promenama nego što se to prvobitno pretpostavljalo.
"Ono što se vidi iz DNK svih ne-Afrikanaca je da svi oni pripadaju jednom malom afričkom plemenu koje je prešlo Crveno more", rekao je dr Stiven Openhajmer sa Univerziteta Oksford. "Da je bilo lako napustiti Afriku imali bi više afričkih korena u DNK, ali postoji samo jedan".

Za nekih 5.000 godina ljudi su uspeli da se rašire uz obalu Indijskog okeana i kroz jugoistočnu Aziju, da bi u Australiju stigli pre oko 65.000 godina. Drugi su krenuli na sever, preko Bliskog Istoka i Pakistana, i došli do centralne Azije. Pre oko 50.000 godina počeli su da se šire po Evrope. Još jednom je nizak nivo mora omogućio ljudima da maltene ušetaju u Evropu.
Ideja da su svi ne-Afrikanci potekli od samo jedne grupice ljudi suprotna je prethodnim teorijama da su različite ljudske rase evoluirale odvojeno od homo erektusa na raznim stranama sveta.
Tako, na primer, arheolozi u Kini smatraju da imaju čvrste dokaze da su Kinezi evoluirali direktno od plemena homo erektusa, a ne afričkog homo sapiensa, koje je stiglo u ovu zemlju pre oko dva miliona godina. Međutim, nedavna istraživanja sprovedena nad više od 12.000 ljudi iz različitih delova Kine pokazuju da su svi oni potekli od prvih Afrikanaca.
"Mislim da bi svi trebali da budemo srećni zbog toga, jer to znači da ljudi koji žive na ovom svetu nisu toliko različiti jedni od drugih", zaključio je Li Đin sa Univerziteta "Fudan" u Šangaju, koji je sproveo to istraživanje.
On je takođe dodao da njegov tim nije otkrio nijednog čoveka koji bi mogao da bude potomak homo erektusa u Kini.

Izvor:Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=104659

 

[bigvlada]

Naučnici sve bliži stvaranju mehaničkog čoveka
Androidi su među nama
Autor: E. B. | 05.07.2009. - 00:01

Nauka je toliko napredovala da je danas moguće napraviti veštačke ili obnoviti oštećene ljudske organe i delove tela i tako omogućiti da slepi progledaju, nepokretni prohodaju…

Prenosivi bubreg

Prenosivi veštački bubreg (AWAK), koji su dizajnirali Martin Roberts i Dejvid Li sa UCLA, dovoljno je mali i lak da se može podesiti u predelu pojasa i nositi bilo gde. On je automatizovan i može da se koristiti 24 sata, sedam dana u nedelji, baš kao i pravi bubreg.

Proteza za mozak
Teodor Berger, profesor na univerzitetu u Južnoj Kaliforniji, stvorio je kompjuterski čip koji bi mogao da zameni hipokampus, deo mozga koji kontroliše kratkoročnu memoriju i orijentaciju u prostoru. On često biva oštećen Alchajmerovom bolešću ili moždanim udarima, ali implantat bi mogao da pomogne u održavanju normalnih funkcija kod ljudi koji su inače ozbiljno onesposobljeni.

Nova kost
Istraživači sa UCLA, koristeći specijalno napravljene proteine koji su u stanju da aktiviraju rast samo u specifičnim tipovima ćelija kosti, uspeli su da naprave novu kost. Protein nazvan UCB-1 omogućava da izraste nova kost koja može povezati ili imobilisati neke pršljenove pri čemu još i oslobađa bol u leđima.

Veštačke ćelije
Ponekad kada želite da vam lek deluje na pravo mesto u telu, pilule ili injekcije neće uvek završiti posao. Zato je Danijel Hamer, profesor bioinženjeringa na univerzitetu u Pensilvaniji, napravio veštačke ćelije napravljene od polimera koje imitiraju protok belih krvnih zrnca kroz telo. Ćelije C (si) sposobne su da sprovedu lek na željeno mesto, zahvaljujući čemu olakšavaju borbu protiv mnogih oboljenja, uključujući rak.

Novi udovi
Tod Kjuker iz Čikaga je napravio „bioničnu ruku“ koja je povezana s mozgom nervima koji su nekad dospevali u pacijentov ud. Ovi nervi se sada samo preusmeravaju u grudni koš gde ih „hvataju“ elektrode bionične ruke. Kada pacijent želi da pokrene ruku, nervi daju signal protetičkoj ruci tako da se ona snagom misli pomera. Kjukerova ruka uskoro bi trebalo da ima i „osećaj“ za temperaturu, vibraciju i pritisak.

Proteza mrežnjače
Argus II, proteza mrežnjače oka i specijalan sistem, razvijen na Harvardu, beleži fotoaparatom osnovnu vizuelnu informaciju, koja se zatim sprovodi električnim signalima i šalje bežičnim putem u elektrode ugrađene u oči. To bi trebalo da pomogne ljudima koji su izgubili deo funkcije mrežnjače. Sistem onda šalje vizuelne informacije nazad pravo u mozak.

Novi penis
Dr Entoni Etela i njegov tim sa Wake Forest univerziteta uspeli su da naprave novo spužvasto tkivo koje je najzaslužnije za uspešnu erekciju jer u njega dospeva krv. Eksperiment je sproveden na zečevima kojima je to tkivo uklonjeno. Zatim je iz njihovih ćelija razvijeno novo tkivo i samo mesec dana kasnije zečići su se vratili „na posao“.

Veštački pankreas
Veštački pankreas koji je u stanju da kontroliše šećer u krvi regulišući nivo insulina koji je dovoljan za potrebe tela biće na tržištu za nekoliko godina, kaže Eron Kovalski, direktor strategijskih projekata u Fondaciji za mladalački dijabetes. Izum Kovalskog će u početku biti kombinacija dve tehnologije: pumpanja insulina i stalne kontrole glukoze.

Mišići od gela
Naučnici s univerziteta u Dalasu proizveli su gel koji je izuzetno lagan, rastegljiv i čvrst i koji proizvodi kontrakcije kada se kroz njega propusti električna struja. Ovakav mišić biće višestruko jači od pravog, a mogao bi da izdrži i do 12 puta veće opterećenje od ljudskog. Ovaj proizvod se naziva aerogel, a sastoji se od minijaturnih i šupljih ugljenikovih cevčica.

Pametno Koleno
RHEO protetičko koleno koje su napravili MIT istraživači Hju Her i Eron Vilkenfeld ima svoj mozak i omogućava lakše hodanje i manje umaranja. Ono stvara realističan ugodan pokret samo od sebe. Pacijent uči kako s njim da hoda koristeći senzore za izračunavanje kojom vrstom tla se hoda.

Izvor:Blic
http://www.blic.rs/blic_it.php?id=100267

 

[bigvlada]

Ion engine could one day power 39-day trips to Mars
Updated 15:38 24 July 2009 by Lisa Grossman
For similar stories, visit the Spaceflight Topic Guide

There's a growing chorus of calls to send astronauts to Mars rather than the moon, but critics point out that such trips would be long and gruelling, taking about six months to reach the Red Planet. But now, researchers are testing a powerful new ion engine that could one day shorten the journey to just 39 days.

Traditional rockets burn chemical fuel to produce thrust. Most of that fuel is used up in the initial push off the Earth's surface, so the rockets tend to coast most of the time they're in space.

Ion engines, on the other hand, accelerate electrically charged atoms, or ions, through an electric field, thereby pushing the spacecraft in the opposite direction. They provide much less thrust at a given moment than do chemical rockets, which means they can't break free of the Earth's gravity on their own.

But once in space, they can give a continuous push for years, like a steady breeze at the back of a sailboat, accelerating gradually until they're moving faster than chemical rockets.

Several space missions have already used ion engines, including NASA's Dawn spacecraft, which is en route to the asteroids Vesta and Ceres, and Japan's spacecraft Hayabusa, which rendezvoused with the asteroid Itokawa in 2005.

But a new engine, called VASIMR (Variable Specific Impulse Magnetoplasma Rocket), will have much more "oomph" than previous ones. That's because it uses a radio frequency generator, similar to transmitters used to broadcast radio shows, to heat the charged particles, or plasma.

The engine is being developed by the Ad Astra Rocket Company, which was founded in 2005 by plasma physicist and former space shuttle astronaut Franklin Chang-Diaz.
As hot as the sun

VASIMR works something like a steam engine, with the first stage performing a duty analogous to boiling water to create steam. The radio frequency generator heats a gas of argon atoms until electrons "boil" off, creating plasma. This stage was tested for the first time on 2 July at Ad Astra's headquarters in Webster, Texas.

The plasma could produce thrust on its own if it were shot out of the rocket, but not very efficiently. To optimise efficiency, the rocket's second stage then heats the ions to about a million degrees, a temperature comparable to that at the centre of the sun.

It does this by taking advantage of the fact that in a strong magnetic field – like those produced by superconducting magnets in the engine, ions spin at a fixed frequency. The radio frequency generator is then tuned to that same frequency, injecting extra energy into the ions.
High power

Strong magnetic fields then channel the plasma out the back of the engine, propelling the rocket in the opposite direction.

Thanks to the radio frequency generator, VASIMR can reach power levels a hundred times as high as other engines, which simply accelerate their plasma by sending it through a series of metal grids with different voltages. In that setup, ions colliding with the grid tend to erode it, limiting the power and lifetime of the rocket. VASIMR's radio frequency generator gets around that problem by never coming into contact with the ions.

"It's the most powerful superconducting plasma source ever, as far as we know," says Jared Squire, director of research at Ad Astra.

Scientists at Ad Astra began tests of the engine's second stage – which heats the plasma – last week. So far, team members have run the two-stage engine at a power of 50 kilowatts. But they hope to ramp up to 200 kW of power in ongoing tests, enough to provide about a pound of thrust. That may not sound like much, but in space it can propel up to two tonnes of cargo, reaching Jupiter in about 19 months from a starting position relatively close to the sun, says Squire.
Orbital boosts

Ad Astra and NASA have agreed to test fire the rocket in space, attached to the International Space Station in 2012 or 2013. Potentially, VASIMR could provide the periodic boosts needed to keep the ISS in its orbit.

At its current power level, VASIMR could be run entirely on solar energy. Squire says it would make a good Earth-orbit tugboat, pulling satellites to different orbits. It could also shuttle cargo to a lunar base, and because it could travel relatively quickly, it could be deployed to dangerous asteroids to gravitationally nudge them off course years before they would reach Earth.

To travel to Mars in 39 days, however, the engine would need 1000 times more power than solar energy could provide. For that, VASIMR would need an onboard nuclear reactor. Early versions of the reactor technology were used from the 1960s to the 1980s by the Soviet Union, but have not been used in space since and would take time to develop. "That would be quite a ways down the line," Squire says.
'Game changer'

But the possibility of such a short trip to Mars was recently lauded by Charles Bolden, NASA's new chief. He said NASA had provided a small stipend towards VASIMR's development, and said the collaboration was a good example of a partnership with private industry that could help the agency meet its goals after the space shuttles are retired in 2010.

John Muratore of the University of Tennessee Space Institute and a former lead engineer for NASA's space shuttle programme, says engines like VASIMR could enable the first human trips to Mars.

"The bottom line is with the current propulsion technology, Mars missions are undoable for humans," he says, explaining that such long trips outside of the Earth's protective magnetic field would expose astronauts to greater amounts of dangerous space radiation.

If engines, such as VASIMR, could be developed to take people to the Red Planet in 40 days, "that puts it inside the range of what we feel comfortable of doing with humans," he told New Scientist. "Something like VASIMR – that's a game changer."

Izvor: New Scientist
http://www.newscientist.com/article...-day-power-39day-trips-to-mars.html?full=true

elem ,koga interesuje, ovde može da sazna više o motoru
http://en.wikipedia.org/wiki/Vasimr

još samo da sklepaju dovoljno mali fisioni reaktor i možemo na mars

 

[bigvlada]

Veštački mozak za 10 godina
Autor: A. Rodić | 23.08.2009. - 00:02

Kompletan, potpuno funkcionalan, veštački ljudski mozak mogao bi da bude napravljen u sledećih deset godina, tvrde naučnici projekta „Plavi mozak“ koji je pokrenut pre četiri godine sa ciljem da razreši tajne mozga i pomogne u pronalaženju načina da se izleče mentalna oboljenja.

Henri Markram, direktor projekta „Plavi mozak“ već je simulirao pojedine delove mozga kod miševa, a na nedavno održanoj konferenciji u Oksfordu objasnio je da bi veštački ljudski mozak imao svrhu da detaljno istražuje bolesti.
– Nije nemoguće napraviti veštački ljudski mozak i mi to možemo da učinimo u narednih deset godina – kategoričan je Markram.
Projekat „Plavi mozak“ započet je 2005, a tim stručnjaka koji se bavi ovim revolucionarnim eksperimentom namerava da se najpre fokusira na neokorteks.
Da bi došli do stadijuma na kojem su sada, profesor Markram i njegovi saradnici su poslednjih 15 godina proučavali funkcije mozga.
– Morali smo da opišemo i otkrijemo pravila kojima se obavlja komunikacija, kao i način na koji su delovi mozga povezani – objašnjava Markram.
Da bi model mozga načinili realnim, članovi tima su na superračunaru stvorili njegov trodimenzionalni model.
– Potreban nam je jedan laptop da bismo napravili sve kalkulacije za jedan neuron. Znači da bi nam bilo neophodno 10.000 laptopova. Umesto toga, iskoristili smo IBM mašinu sa 10.000 procesora – kaže Markram.

Izvor: Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=107384

 

[bigvlada]

Novi način za saniranje teških preloma
Lepak za kosti
Autor: Slađana Vasić | Foto: northfoto | 30.08.2009. - 00:01

Američki naučnici su otkrili da lepak koji vodeni crv koristi da napravi sebi kućicu na dnu mora može da se koristi da zalepi kosti i da nije toksičan za ljudski organizam. Specijalan lepak omogućiće nam da izbegnemo teške operacije, ugradnju šrafova i metalnih pločica, a za razliku od lepkova koji su se do sada koristili, ne izaziva infekcije.


Teški prelomi kostiju, kada je kost skoro smrvljena, veliki su problem za hirurge koji moraju da koriste tanane vijke i pločice kako bi držali delove kosti u mestu dovoljno dugo dok ne zarastu. Ali novi lepak, poput onog koji koriste vodenih crvi, uskoro će biti od velike pomoći hirurzima da fiksiraju teške prelome.
Rasel Stjuart, glavni istraživač na Univerzitetu u Juti, i njegove kolege su otkrili da peščani crvi koriste promenljivost pH vrednosti da bi učvrstili lepak. U njihovom organizmu pH je niska i lepak je tečan. Međutim, kada se nađe u morskoj vodi, koja ima višu pH vrednost, lepak počinje polako da se steže. Posle nekoliko testova, istraživači su napravili sintetičku verziju lepljivog poliakrilnog lepka koji je dovoljno otporan da se ne bi rastapao u vodi i jak kao superlepak. Lepak iz laboratorije je čak dva puta jači od „originala“ – lepka crva. Dodatni eksperimenti na kulturama ćelija ne pokazuju znakove trovanja, tako da je lepak, očigledno, i neškodljiv za ljude.
– Iako postoje veoma visoki medicinski standardi o upotrebi lepkova, svi koji su se do sada koristili izazivaju infekcije – kaže Džefri Kerp, biološki i hemijski inženjer u Brajgam bolnici u Bostonu.
Novi lepak je jedinstven i po tome što može da se nanosi na vlažne površine bez razmazivanja s ozleđenog dela. Ostali lepkovi se inače lako mrljaju i hirurzi imaju velike teškoće prilikom njihovog nanošenja na mokre delove. Teško ih je naneti tačno na predviđenu zonu, kaže Kerp.
Stjuart i njegove kolege veruju da novi lepak može da se koristi kao dopuna žicama, iglama i pločicama. I kod maksilofacijalnih preloma, gde se koriste igle i viljci koji mogu da uzrokuju kozmetička oštećenja, moguće je ubrizgati lepak, izbegavajući tako operaciju.
– Jedan od naših zadataka je da zadržimo veoma male delove vrlo precizno nameštenim. Neophodno je da ostanu tako dok ne zarastu, što traje šest nedelja – kaže Tomas Hidžinds, ortopedski hirurg u medicinskoj školi pri Juta univerzitetu, koji je specijalizovao prelome zglobova.

Tehniku ukrali od vodenih crva
Rasel Stjuart, glavni istraživač, dobio je ideju proučavajući male vodene crve koji prave zamkove u pesku. Oni prave svoje kanale na dnu okeana koristeći zrna peska i komadiće školjki, koje ređaju u mestu deo po deo, kao cigle i malter.
– Crvi se suočavaju sa nekoliko problema dok grade zamkove pod vodom. Njihov lepak treba da prianja uz mokre delove, a svoja lučenja moraju da zaštite od njihovog rastapanja u okeanu. Iako je lepak u početku tečan, on posle očvrsne. Crvi su time rešili sve svoje probleme i mi pokušavamo da im ukrademo ideju – kaže Stjuart.

Izvor:Blic
http://www.blic.rs/blic_it.php?id=108415

 

[bigvlada]

Elektronska lizalica omogućava slepima da vide
Autor: Blic online | Fotoailycontributor.com | 02.09.2009. - 14:50

Naučnici su napravili elektronsku lizalicu-uređaj koji omogućava slepim ljudima da vide uz pomoć nerava smeštenih u jeziku, prenosi "Dejli telegraf".

Naučnici tvrde da će slepi koji budu koristili uređaj "Brein port", koji izgleda kao naočare povezane kablom sa plastičnom lizalicom, moći da razaznaju pojedine oblike i da čitaju, već nakon dvadeset sati korišćenja aparata.
Nova tehnologija uključuje malu kameru koja fotografiše slike, a zatim se tako dobijena informacija pretvori u električne impulse koje se mogu osetiti putem jezika.
Nervi smešteni u jeziku zatim šalju poruke do mozga gde se ovi nadražaji ponovo pretvaraju u slike.
Jedan slepi čovek je plakao od sreće kada je uz pomoć uređaja uspeo da pročita svoje prvo slovo.
Ljudima, koji imaju čulo vida, potrebno je oko dva miliona optičkih nerava za prenos vizuelnih signala iz retine, dela oka gde se svetlosna informacija pretvara u nervni impuls, do primarnog vizuelnog korteksa mozga.

Uređaj "Brein port" sakuplja vizuelne podatke putem male digitalne kamere koja se nalazi na sredini naočara.
Dobijena informacija se zatim prenosi do kontrolne jedinice veličine mobilnog telefona, koja digitalni signal pretvara u električne impulse, koji se zatim šalju preko lizalice do jezika.
Lizalica ima mrežu od 400 elektroda, koje pulsiraju u zavisnosti od količine svetlosti koja se nalazi na slici. Beli pikseli stvaraju jak signal, a crni pikseli ne stvaraju nikakav signal. Nervi u jeziku reaguju na električne signale, koji se zatim prenose do mozga gde ponovo nastaju slike.
Kontrolna jedinica omogućava korisnicima da uvećavaju i smanjuju sliku, kontrolišu svetlost i intenzivnost električnih signala.
Vilijam Sejpl, direktor istraživanja u organizaciji za istraživanje vida "Lajthaus internešnel", koja je testirala uređaj, je izjavio da za samo petnaest minuta korišćenja uređaja, slepi ljudi mogu početi da primaju neke vizuelne informacije.
Uređaj "Brein port" bi se, po ceni od oko 6.000 funti mogao naći na tržištu do kraja godine.

Izvor: Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=108963

 

[bigvlada]

Bioinženjering u borbi protiv paralize
Čipovi povezuju mozak i paralizovane udove
Autor: Slađana Vasić | Foto:AP | 06.09.2009. - 00:01

Tretman je nada za osobe koje su nepoktetne zbog povrede kičmene moždine

Elektronski bajpas nudi nadu da će ponovo prohodati onima koji su ostali paralizovani nakon povrede kičmene moždine. U mozak će se ugrađivati čip koji će uz pomoć elektroda stimulisati mišiće na pokret. Zadatak implanta je da premosti pokidanu vezu između mozga i tela.

Iako je poslednjih godina pažnja naučnika usmerena ka upotrebi matičnih ćelija u regeneraciji oštećenih nerava, neki istraživači veruju da elektronski bajpas može biti podjednako efikasan. U laboratoriji profesora Eberharta Feca na Univerzitetu Vašington u Sijetlu, izvedeni su testovi na majmunu. Prvo mu je anestetikom privremeno prekinuta veza nervnih signala između mozga i ruku, a onda su mu mozak i ruka prikačeni specijalnim žicama za malenu crnu kutiju. Majmun je uspeo da pomeri ruku samo zahvaljujući tome što su žice i specijalna crna kutija prespojile prekinutu vezu.
Suština je u tome da se u pojedine delove mozga ugrade elektronski čipovi koji bi pratili aktivnost nerava. Onda dekoder treba da dešifruje vibracije koje šalju na hiljade neurona, kako bi otkrio šta mozak želi da telo uradi. Ta poruka se zatim prenosi bežičnim putem (bajpas) do elektroda koje su povezane sa mišićima i koje ih stimulišu na akciju – u pitanju je „funkcionalna elektronska stimulacija“(FES).
Čipovi koji bi se ugrađivali u mozak nalik su onima koji se već koriste da vrate sluh gluvima i vid slepima, kao i da spreče epileptične napade. A sve do eksperimenta Eberharta Feca niko nije uspešno iskoristio implant da premosti pokidanu vezu između mozga i tela. Fec je dokazao da elektronika može da dekodira signale nerava i prenese odgovarajuće instrukcije do udova uz pomoć FES-a. Međutim, te impulse za sada aktiviraju samo spoljašnji pokretači, kao što je prekidač koji kontroliše jedan od pacijentovih zdravih udova. Još uvek to ne mogu direktno signali iz mozga.
Sistem zasad koristi relativno moćnu električnu struju koja se primenjuje na velike oblasti tkiva mozga, što rezultira slabim pokretima. Elegantnija metoda bila bi da se pošalje impuls kroz postojeće, zdrave nerve. To bi zahtevalo manje lokalne strujne udare koji bi bili preciznije sprovedeni do određenih delova moždanog tkiva. Uz to, stimulacija nerava bi mogla da pojednostavi neke od zahteva upućenih moždanom čipu jer za mnoge aktivnosti, kao što je disanje, hodanje, puzanje, mozak jednostavno pošalje komandni signal, a kičmena moždina orkestrira pokretima mišića. Ako su zdravi delovi kičmene moždine zadržali izvesnu mogućnost da kontrolišu pokrete, elektronski čip bi mogao da prenosi moždane signale oko prekinute veze, ali da ostavi orkestriranje mišićima kičmenoj moždini. U tom slučaju, čip bi samo preneo poruku do druge spravice koja je implantirana u kičmu, ispod samog prekida, a koja bi onda mogla da stimuliše kičmenu moždinu.

Izvor: Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=109496

 

[bigvlada]

Metalna obloga koja se sama vari
Autor: E. B. | 06.09.2009. - 00:01

Avioni, automobili i brodovi neće više korodirati ako budu obloženi specijalnim bojama za oblaganje materijala koje se same popravljaju kad ih oštetite. Metalna presvlaka ima nanokapsule koje kada ih oštetite ispuštaju tečnost koja zapušava rupu.


Istraživači na Fraunhofer institutu na Duizburg-Esen univerzitetu u Nemačkoj izumeli su galvanizaciju koja omogućava materijalu da se sam popravi iako mu je nanesena velika šteta.
Nova metalna presvlaka je debljine 15 mikrometara i sadrži kapsule polimera prečnika nekoliko stotina nanometara. Kada se oplata izgrebe, kapsule bi trebalo da puknu i ispuste sadržaj koji se nalazi u njima - polimer sposoban da zapuši rupu ili tečnost koja onemogućava koroziju.
Do sada su istraživači napravili metalne obloge od nanokapsula u koje su izliveni metali ili njihove legure, kao što je bakar, cink i nikl. U principu, ova vrsta obloge moći će da se pravi od bilo kog metala kojim može da se vrši galvanizacija – kaže Herald Holcek, jedan do istraživača na ovom projektu.
To, prema njegovim rečima, otvara nove mogućnosti u procesu izgradnje, proizvodnje automobila i drugim granama industrije u kojima se koriste ili prave čelični materijali i delovi od čelika. U nanokapsule mogu da se uliju različite tečnosti, tako da one mogu imati višestruku funkciju.
- Ovo je prva obloga koja može sama da se galvanizuje. Ono što je najvažnije, galvanizacija je industrijski proces koji ima široku primenu - kaže Holcek.

Izvor: Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=109497

 

[bigvlada]

Swarms of Solar Microbots May Revolutionize Data Gathering
by Bridgette Meinhold

Researchers are developing ways to mass-produce tiny robots the size of a fly that operate like swarms of insects to collect data to aid in surveillance, micromanufacturing, medicine, and more. Measuring in at under 4 mm square, the microbots have all the equipment necessary to move, communicate, and collect data, plus they generate all of their own power via solar panels.

These mini-robots are quite revolutionary, considering that they contain all that’s necessary to collect data and relay it back using one single circuit board. In the past single-chip robots have presented significant design and manufacturing challenges due in part to the use of solder as an adhesive. These new microbots use conductive adhesive to attach the components to a double-sided flexible printed circuit board using surface mount technology. The circuit is then folded into thirds and wrapped around the ASIC (application-specific integrated circuit).

On top, a solar cell generates power for the robot and delivers 3.6 V to the unit, which is enough for it to walk. Locomotion is achieved via three vibrating legs, while a fourth horizontal vibrating leg is used as a touch sensor. While a single microbot isn’t much use by itself, a large group of these mini-devices can establish swarm intelligence to generate more complex behavior. Computers receiving the data from all these swarming devices can then create a more realistic and complex picture. The project is based on the concept of I-SWARM (intelligent small-world autonomous robots for micro-manipulation), and was inspired by the behavior of insects.

Researchers from Sweden, Spain, Germany, Italy, and Switzerland are working hard on this new technology under a limited budget. Their recent attempts at fabrication of the solar powered bots showed that advances need to be made to the production process in order for them to be efficiently mass produced.

Izvor:Inhabitat
http://www.inhabitat.com/2009/08/31...d-microbots-may-revolutionize-data-gathering/

 

[bigvlada]

Nepalese Teen Invents Cheap Solar Panel Using Human Hair
by Bridgette Meinhold

Did you know that melanin, the pigment in hair, is light sensitive and can be used as a conductor? Well, that’s what an 18 year old in Nepal recently discovered, and is now using human hair to replace silicon in solar panels. Since the price of hair is considerably cheaper than silicon, this enterprising youth may have just found a breakthrough technology to help bring down the cost of solar and give thousands of people in developing nations access to affordable renewable energy.

Izvor: Inhabitat
http://www.inhabitat.com/2009/09/09/nepalese-teen-invents-cheap-solar-panel-using-human-hair/








Malin Karki had already been trying to create affordable renewable energy from hydro currents for a few years, but the project had become too expensive. But then Karki, who attends school in Kathmandu, started reading a book by Stephan Hawking that discussed ways of creating static energy from hair. From this idea, Karki realized that melanin was one of the factors in energy conversion, and that it could possibly serve as a substitute conductor. He and four other classmates worked on a prototype, which they found could charge a cell phone or a pack of batteries for lighting.

The panels themselves are 15 inches square and can produce 9V or 18W of power and cost around $38 to produce. Karki thinks that if they were mass produced though, they would cost half as much. In Nepal, human hair costs about 25¢ for half a kilo and can last for several months. Hair is also basically a renewable resource and can be replenished by the owner of the solar panel as it wears out. This low cost and low tech device could be a revolutionary step in solar power bringing down the cost of the technology, bringing power to the masses and using materials which are common to everyone in the world.

 

[bigvlada]

Matične ćelije regenerišu kosti
Autor: S. V. | Foto:g. srdanov | 13.09.2009. - 00:01

Matične ćelije mogu da se iskoristite za regeneraciju oštećenih kostiju, otkrili su britanski naučnici. Oni trenutno isprobavaju novu tehniku koja bi mogla da pomogne hiljadama ljudi kojima treba veštački kuk.


Uz pomoć matičnih ćelija pacijenta mogu da se obnove ćelije oštećene kosti, otkrili su naučnici. Hirurzi su pročistili ćelije koštane srži koje su dobili iz pacijentove karlične kosti, pa su ih pomešali sa čistom, smrvljenom kosti drugog pacijenta, kojem je zamenjen kuk. Nakon što su uklonili mrtvo tkivo s vrha kuka, doktori su prazninu ispunili mešavinom matičnih ćelija i donirane kosti.
– Ako ovaj novi postupak uspe, pacijentu neće trebati veštački kuk. Naša terapija bi trebalo da mu popravi kuk do kraja života – rekao je dr Dag Danlop, hirurg.
Dosad je šest pacijenata primilo ovu terapiju. Jedan od njih je primio terapiju prošle godine, a danas već normalno hoda.

Izvor: Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=110515

 

[bigvlada]

Naučnici će pomoći da se iz sećanja izvuče zaboravljeno
Autor: Tanjug | Foto:Reuters | 14.09.2009. - 09:13

Naučnici Univerziteta Kalifornija u Irvinu sprovode eksperimente sa ciljem da unaprede pamćenje starijih osoba i otkriju mehanizme za 'ispiranje' traumatskih sećanja.


Pokazalo se da je dejstvo mozga čoveka u trenutku kada se prisećamo nekog dogadjaja slično funkcionisanju u trenutku kada se taj dogadjaj dešavao, čak i onda kada nismo uspeli da se baš svega setimo, tvrde americki naučnici a prenose zapadne novinske agencije.
Istraživanja pokazuju da sećanja uvek ostaju u našem mozgu, samo mi ne možemo uvek da ih odatle izvučemo. Stoga nam se dešava da nam se neko učini poznatim, ali da i pored svih napora ne možemo da se setimo odakle ga znamo.
"Ako su pojedinosti negde 'zapisane', naučićemo da ih odatle izvlačimo", ukazao je istraživač Centra za neurobiologiju učenja i pamćenja Univerziteta Kalifornija u Irvinu Džef Džonson.
"Kad proučimo kako to funkcioniše kod mladih i zdravih ljudi, bićemo u stanju da shvatimo kako da utičemo na pamćenje kada mu je potrebna podrška - kod starijih osoba. Čak ćemo naučiti kako da 'spiramo' traumatska sećanja", izjavio je Džonson.

Izvor: Blic
http://www.blic.rs/slobodnovreme.php?id=110694

Ovo deluje interesantno. Beše davno neka sf serija na BK TV gde čoveku ugrade čip u mozak i neku ljigu na ruku tako da je u stanju da se po želji trenutno priseti svega što je do tada video.

 

[bigvlada]

Ako imate kojih stotinu evra i kusur, evo kako da snimite sopstvenu svemirsku fotografiju.

MIT Students Explain How to Photograph Space for $150
By Danny Allen, 4:45 AM on Mon Sep 14 2009, 63,915 views

On September 2, Justin Lee and Oliver Yeh successfully took these images of Earth's curvature and the blackness of space using only a weather balloon and off-the-shelf components—without complicated hacks. Total cost: $148. Here's how they did it.

First up, their rig used a Canon A470 camera with 8GB SD card that they bought used on Amazon. And instead of the expensive GPS radios commonly used by weather balloons, they used a prepaid Motorola i290 GPS cell phone to receive location text messages.

The Earth's stratosphere can get as cold as -67 degrees fahrenheit (-55 Celsius), but they couldn't afford expensive temperature-resistant housing. The solution: a styrofoam beer cooler, and an instant hand warmer. Awesome.

Their low-cost balloon-launch platform reached 17.5 miles high, into near-space. Using the GPS phone to track its location, they found the rig 20 miles away from the launch site about 5 hours later.

Total weight was 800g (about 28 ounces). Apparently FAA regulations only apply to balloons with payloads over four pounds. If you want all the details—including a full parts list—check our their site below.

While groups like EOSS (Edge of Space Sciences) have done things like this in the past, I've never seen it done so cheaply. High school science teachers, please take note!

Izvor: Gizmodo
http://gizmodo.com/5358667/mit-students-explain-how-to-photograph-space-for-150

ETF-ovci, ima li vas? Hoće li uslediti neki odgovor na ovo?