A zasto se nije ulagalo u tehnoloski razvoj ako su kada su pocinjali dobijali licence prilicno novih tehnologija sa Zapada? Plus Rotsildove kredite, tada preko SAD filijale. Znaci imali smo naoko sve idealno: i nove tehnologije i pare za gradnju fabrika. Pa nije, jer kao sto kad doneses zasadis cvet u pustinju, on bez tebe koji si ga doneo i bez navodnjavanja, uvene. Takva je bila jugoslovenska industrijalizacija posle II sv rata. Bila je vestacka, od vestackih para. Kostala nas je preskupo, jer masa ljudi je pocelo da ekgzistencijalno zavisi od neceg vestackog i neodrzivog pa kad je to propalo pola naroda cele Yu se nasla na ivici ekgzistencije, ogroman broj je morao napustiti zemlju. Nije bilo realno da CG sa tada 600/700.000 stanovnika proizvodi tesku mehanizaciju jer to u svetu rade zemlje i terotorije sa desetinama miliona stanovnika kako bi imali sigurno unutrasnje trziste za to. Kina ima milijardu ljudi pa ima par proizvodjaca takvih masina, Nemacka, Amerika takdoje. A Jugoslavija sa 20 i kusur miliona imala Dakica, 14 Oktobar, Djuru Djakovica, pa i povremeno i slovenacki Skip ili beogradski IMT radili kombinirke. Na trziste 23 miliona ljudi moze bude eventualno jedan brend gradjevinskih masina, i to optimalnog asortimana: 6 modela bagera (1,5t, 4t, 8t, 25t, 35t, 70t), 4 modela utovarivaca (mali kasike 0,5m3, 2,5m3, 3,5m3, 5m3), 1 model valjka za zemlju 12t, 1 model za asfalt, 1 model finisera, 1 model gloadlice, 1 model miksera, 1 model betonske pumpe, 1 model betonskih i asfaltnih baza, 1 model kombinirke, 1 model grejdera, 3 modela buldozera, 2 modela krana, 4 modela viljuskara (3t, 5t, 10t, 15t)... znaci u totalu oko 25 modela gde bi na trziste 23 miliona stanovnika moglo se proda oko 1000 masina godisnje. Prosto, postoje ogranicenja kada se proizvodnja cega isplati, pa tako sa 23 miliona stanovnika Jugoslavija nije mogla praviti spejes satlove, to mogu prave zemlje sa preko 50/100 miliona staniovnika... Takodje, u istom mestu mora biti proiyvodnja masina koje koriste iste modele motora, transmisije, pumpi. Stoga se s obzirom na populaciju republika moglo podeliti da Srbija proizvodi vece masine, Hrvatska npr betonski program (pumpe, miksere, betonske baze), Bosna srednje masine, Slovenija/Makednija/CG recimo male (mini bagere, mini utovarivace, viljuskare, vibro ploce, sekacice betona...). Tako bi ja bar to organizovao proporcionalno broju stanovnika da se niko ne ljuti, drzava bi bi imala 50% akcija u proizvodjacu i kontrolisala uvoz da ga zastiti, a privatne i lokalne firme bi bili kupci masina, dok je poslodavac najvecim delom takdoje drzava: izgradnje puteva, rudnici, komunalna preduzeca... ali visokogradnja, privatne kuce, zgrade hoteli itd, su kupci u privatnici.
